به گزارش خبرآنلاین، روزنامه جوان نوشت: با وجود این سال‌هاست که در فوتبال ایران اردوهای پیش‌فصل، یعنی سفر به کمپ‌های تمرینی ترکیه، حتی اگر مدیران باشگاه بابت انتخاب سرمربی به جمع‌بندی لازم نرسیده یا تیم به لحاظ ساختاری شکل نگرفته باشدف صورت می گیرد.
درست مثل استقلال که برای برگزاری یک تمرین استاندارد، ناچار به بردن تعدادی بازیکن جوان با خود به ترکیه شد، وقتی نفرات تیم اندکی بیش از انگشتان دو دست (۱۴ نفر) بودند. سیاهی‌لشکری که تنها برای نخوابیدن تمرین در ترکیه بود که تیم را همراهی کردند. همین مسئله نشان می‌دهد ترکیه برای تیم‌های ایرانی، صرف‌نظر از درد و تشخیص آن، همواره تجویز می‌شود. چه برای تیم‌هایی که تکلیف نیمکت آنها مشخص نشد، چه تیم‌هایی که هنوز نتوانستند لیست نفرات فصل جدید خود را تکمیل کنند و چه حتی برای آنهایی که به دلیل مشکلات مالی، برای مهیا کردن سطحی‌ترین امکانات هم دست‌شان در پوست گردوست.
حال آنکه اگرچه برپایی اردوهای پیش‌فصل به لحاظ بازسازی ذهنی و بدنی بازیکنان و پیاده‌سازی افکار فنی سرمربی در کنار شناخت مهره‌ها اهمیت زیادی دارد، اما باید برای برگزاری آن مسائل مادی را هم مدنظر قرار داد، چیزی شبیه به دراز کردن پا به اندازه گلیم، اما برپایی اردو در ترکیه برای فوتبال ایران دیگر به یک چشم و هم‌چشمی تبدیل شده و حتی تجربه تلخ برگزاری اردو در کمپ‌های بی‌کیفیت یا شرایط نامناسب جوی که طی سال‌های گذشته بارها گریبان برخی تیم‌ها را گرفته نیز نتوانسته تغییری در تفکرات باشگاه‌های فوتبال ایران ایجاد و آنها را به صرافت برگزاری اردو در داخل یا حتی مقصدی جز ترکیه مجاب کند.
اما چرا ترکیه؟ چرا برخی تیم‌ها با وجود مشکلات مالی، کمبود بازیکن و حتی نداشتن برنامه فنی مشخص به برگزاری اردو در این کشور اصرار دارند؟ بی‌تردید پاسخ این دست سؤالات تنها به نوع تفکرات مدیران باشگاه‌های فوتبال ایران و مشاوران آنها برنمی‌گردد و بی‌توجهی مسئولان در توسعه زیرساخت‌ها نیز مسئله حائز اهمیتی است که در این مورد خاص نمی‌توان نادیده گرفت. مورد مشخصی که بهانه خوبی دست مدیران بی‌کفایت فوتبال ایران داده تا برپایی اردوهای آماده‌سازی در ترکیه را توجیه کنند.
رویه نادرست مدیران فوتبالی ایران غیرقابل کتمان است، اما بی‌تردید خلأ ساخت کمپ‌های تمرینی در ایران به عنوان کشوری چهارفصل است که ترکیه را به بهشت تیم‌های باشگاهی ایران تبدیل کرده تا هر تیمی قصد دارد خود را در آماده‌سازی پیش‌فصل جدی نشان دهد، چمدان‌هایش را برای سفر به این کشور ببندد، حتی تیم‌هایی که با مشکلات عدیده مالی دست و پنجه نرم می‌کنند. صرفاً به دلیل کمبود فاحش یا ناقص بودن کمپ‌های تمرینی در ایران راهی ترکیه می‌شوند.
در اصل بخش قابل توجه این ماجرا در نداشتن زیرساخت‌هایی خلاصه می‌شود که فوتبال ایران سال‌هاست با آن دست و پنجه نرم می‌کند. فوتبالی که همچنان خود را آقای آسیا می‌داند، اما هنوز کمپ تمرینی مجهزی که در سطح استانداردهای بین‌المللی باشد و بتواند نیازهای تیم‌های لیگ برتری را برآورده کند ندارد، چراکه کمپ‌سازی در ایران به پروژه‌ای فراموش شده تبدیل شده که نه باشگاه‌ها توان مالی‌اش را دارند و نه نهادهای تصمیم‌گیرنده و مسئولان ورزش برنامه‌ای برای احداث آن جهت تأمین نیاز باشگاه‌ها. در نتیجه تمرین در گرمای بی‌امان تیرماه در زمین‌های فرسوده تهرانی یا شهرستانی، عملاً غیرممکن می‌شود و تنها گزینه تیم‌ها می‌شود کشور همسایه.
بی‌تردید این راه‌حل نیست، خصوصاً در شرایطی که نوسانات ارزی غیرقابل چشم‌پوشی است و هر اردویی می‌تواند علاوه بر خروج ارز از کشور، هزینه‌های نجومی روی دست باشگاه‌ها بگذارد.
باشگاه‌هایی که صرفاً بابت داشتن چند زمین تمرین بهتر و خنکی هوا راه ترکیه را در پیش می‌گیرند تا جیب کمپ‌دارهای ترکیه‌ای را پر کنند. حال آنکه در صورت مهیا بودن شرایط در ایران، نه فقط هزینه تیم‌های باشگاهی ایران کاهش می‌یابد که می‌توان با استفاده از ظرفیت‌های قابل توجه کشور، میزبان کشورهای اطراف هم بود، درست مانند کاری که ترکیه و دوبی سال‌هاست دارند انجام می‌دهد.
کشورهای همسایه سال‌هاست که کمپ‌های چندمنظوره تمرینی با هتل، سالن بدنسازی، اتاق تحلیل و مراکز پزشکی راه‌اندازی کرده و از قبال این کمپ‌ها به درآمدهای هنگفتی هم دست یافته‌اند. در ایران، اما هنوز فوتبال درگیر اولویت‌های دم‌دستی است. شاید، چون چرخه باطل مربیان تغییری نمی‌کند تا شاهد تفکراتی نو باشیم و همین مسئله باعث شده مسئله حائز اهمیتی، چون اردوهای پیش‌فصل که باید سکوی پرتاب تیم‌ها به فصل جدید باشد، به باری اضافی روی دوش باشگاه‌ها تبدیل شود که از هر طرف بدان بنگریم، ضرر است.
23302
