فیلم سینمایی «النور بزرگ»؛ نخستین تجربه کارگردانی «اسکارلت جوهانسون»

 فیلم سینمایی «النور بزرگ»  (Eleanor The Great)  اولین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد و حالا اکران در فستیوال فیلم تورنتو آغاز شده است. همچنین از 26 سپتامبر در سینماهای جهان به روی پرده خواهد رفت.

 به گزارش فرارو؛ «اسکارلت جوهانسون» پس از گذراندن دهه‌ها جلوی دوربین و هنرنمایی، با ساخت «النور بزرگ» نخستین تجربه کارگردانی خود را رقم می‌زند، یک درام کمدی درباره بازماندگان هولوکاست که با وجود برخی از ایرادات مخاطب از تماشای آن لذت می‌برد.

ماجرا از جایی شروع می‌شود که زنی به اسم «النور» بعد از مرگ دوست صمیمی‌اش «بزی» تصمیم می‌گیرد به نیویورک برگردد، اما به مرور از همه فاصله می‌گیرد.  تنهایی‌اش دلیلی می‌شود تا او ناخواسته وارد یک آسایشگاه سالمندان مخصوص یهودیان ‌شود، جایی که گروهی از بازماندگان هولوکاست درباره خاطرات خود صحبت می‌کنند و به اشتباه «النور» را یک نجات یافته می‌پندارند.

با این حال به جای اینکه حقیقت را روشن کند، زندگی «بزی» را برای آنها بازگو می‌کند. همین موضوع باعث شد یک دانشجوی روزنامه‌نگاری به نام «نینا» علاقه‌مند شود تا رازهای جدیدی از زندگیش کشف کند. «النور» هر چه بیشتر داستان سرنوشت تلخ «بزی» را تعریف می‌کند افراد بیشتری جذب آن می‌شوند و او بیش از پیش در دام زندگی دروغین خود گرفتار می‌شود.

«النور»، شخصیتی پر از تضاد و تلخ برای مخاطب

کاراکتر «النور» ترکیبی از جذابیت و تضادست. او زنی تنهاست که با دخترش سختگیر، اما با نوه‌اش مهربان است و ابایی از دروغ گفتن ندارد. همین تضادها سبب شده تا شخصیتی پیچیده و دشوار داشته باشد و مخاطب را بر سر دو راهی همدلی و تنفر قرار می‌دهد.

در واقع فیلم مخاطب را با این سوال روبه‌رو می‌کند که آیا تنهایی می‌تواند دروغگویی و رفتارهای آسیب‌زننده «النور» را توجیه کند. با این حال «اسکارلت جوهانسون»  در اولین فیلمش پاسخ روشنی به این سوال نمی‌دهد. در واقع به مخاطب فرصت می‌دهد تا کاراکترها را قضاوت کند.

در عین حال «النور بزرگ» به خوبی نشان می‌دهد که مرگ عزیزترین آدم زندگی ممکن است یک فاجعه به وجود آورد و جایگزین کردن فردی به جای او چقدر سخت و دردناک است. دقیقا همان اتفاقی که بعد از مرگ «بزی» برای «النور» به وجود آمد.

بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم بازی «اسکویب» در نقش «النور» است. او با برق چشمانش و شوخ‌طبعی ذاتی، مهر و عطوفت یک پیرزن و ترسش از تنهایی را به خوبی نشان می‌دهد، به گونه‌ای که به راحتی از خطاهای او چشم‌پوشی می‌کنید. با این حال، فیلم به جای واکاوی بحران جعل هویت قربانیان و بازماندگان هولوکاست به موضوعات کم اهمیت‌تر می‌پردازد. این مساله نه تنها ریتم «النور بزرگ» را  کند می‌کند، بلکه از تمرکز بر روی موضوع اصلی نیز می‌کاهد.

در نهایت «النور بزرگ»،  فیلمی درباره غم و اندوه است و به مخاطب نشان می‌دهد که غم باعث شده تا «النور» دروغ بگوید. غم از دست دادن، غمی که او نتوانست برای آن مرهمی پیدا کند.

منبع: etemadonline-735329